زنان در مقایسه با مردان در برابر داروی بیهوشی مقاوم‌ترند؛  دانشمندان از نقش هورمون‌های جنسی می‌گویند

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که هورمون‌های جنسی زنان می‌تواند در مقایسه با مردان، یکی از عوامل مقاومت آنان در برابر داروهای بیهوشی باشند.

هنگامی که بیماران تحت بیهوشی کامل قرار می‌گیرند معمولاً هیپوتالاموس مغز آن‌ها که مسئول خواب و بیداری است، تحت تأثیر قرار می‌گیرد و آن‌ها را به صورت کنترل شده به حالت بیهوشی در می‌آورد.

پیش‌تر تحقیقات نشان داده بود که مدار عصبی در این ناحیه از مغز بین زنان و مردان متفاوت است و توسط هورمون‌های جنسی تنظیم می‌شوند، اما تأثیر آن بر بیهوشی مورد مطالعه قرار نگرفته بود.

حالا اما محققان دانشگاه پنسیلوانیا مطالعاتی در این زمینه انجام داده‌‌‌اند که نشان می‌دهد هورمون‌های جنسی می‌توانند روی مقاومت در برابر داروهای بیهوشی اثر گذار باشند.

آن‌ها در این تحقیقات،‌ حساسیت موش‌ها و انسان‌ها را در برابر داروهای بیهوشی تجزیه و تحلیل کردند.

محققان دریافتند که در هر دو نمونه، جنس مؤنث دیرتر به داروهای بیهوشی واکنش نشان می‌دهند و سریعتر هم از حالت بیهوشی خارج می‌شوند.  آنها همچنین دریافتند که مردان به دلیل هورمون تستوسترون مقاومت کمتری در برابر داروهای بیهوشی دارند.

آن‌ها می‌گویند موش‌های نر اخته شده مقاومت بیشتری در برابر داروی بیهوشی از خود نشان دادند و پس از تزریق تستوسترون مقاومت آن‌ها در مقابل این داروها کمتر شد.

محققان در مرحله بعدی برای بررسی تفاوت عمق حالت بیهوشی در زنان و مردان با استفاده از نوار مغز، بررسی‌هایی روی مغز موش‌های مورد مطالعه و نمونه‌های انسانی انجام دادند اما در هیچ یک از نمونه‌ها تفاوت‌ معناداری بین جنس مؤنث و مذکر نیافتند.  

آن‌ها در ادامه، پس از نقشه‌برداری فعالیت کل مغز در موش‌ها دریافتند که تفاوت‌هایی میان مغز موش‌های نر و ماده هنگام بیهوشی وجود دارد و فعالیت در هیپوتالاموس موش‌های نر بیشتر از موش‌های ماده بود.

محققان دانشگاه پنسیلوانیا می‌گویند که نتایج مطالعه آن‌ها نشان می‌دهد که «تفاوت‌های جنسی» بر مقاومت در برابر داروی بیهوشی اثر می‌گذارد اما در «اندازه‌گیری‌های معمولی مبتنی بر EEG» تأثیر آن بر عمق بیهوشی نشان داده نمی‌شود.

آنها بیشتر این را به عنوان «مقاومت پنهان در برابر بیهوشی» توصیف می‌کنند.

نویسندگان این مطالعه همچنین می‌گویند که تجویز داروهای بیهوشی در محیط‌های بالینی معمولا بر اساس «داده‌‌هایی که به طور نامتناسب از مردان جمع‌آوری شده است» صورت می‌گیرد و تأکید کردند که «این رویکرد ممکن است به‌طور قابل توجهی نیازهای بیهوشی را برای بیماران زن دست کم بگیرد.»