یکی از سوالات خیلی خیلی پر تکراری که والدین می‌پرسند و نگرانش هستند در مورد اوتیسم است. ببینید اوتیسم شاید در بعضی از موارد خاص در غربالگری دوم مشخص بشود.
اگر که مشخص نشد بعد از دو سالگی که کودک روند اجتماعی شدن را دارد تکمیل می‌کند، می‌تواند شامل طیف وسیعی از مشکلات ارتباطی باشد:
🔸از بدو تولد: مشکل در حفظ ارتباط چشمی
🔸تا ۹ ماهگی: به نام خود پاسخ نمی‌دهند
🔸تا ۹ ماهگی: عدم نمایش حالات چهره منعکس­کننده احساسات آن‌ها (مانند تعجب یا عصبانیت)
🔸تا ۱۲ ماهگی: عدم شرکت در بازی‌های تعاملی اصلی مانند دالی موشک
🔸تا ۱۲ ماهگی: عدم استفاده (یا فقط استفاده از چند) از حرکات دست، مانند تکان دادن دست
🔸تا ۱۵ ماهگی: علایق خود را با دیگران در میان نمی‌گذارند (مثلاً با نشان­دادن اسباب­بازی مورد علاقه به کسی)
🔸تا ۱۸ ماهگی: اشاره نکردن یا نگاه نکردن به جایی که دیگران اشاره می‌کنند
🔸تا ۲۴ ماهگی: متوجه نشدن کسانی که غمگین یا آسیب دیده به نظر می‌رسند
🔸تا ۳۰ ماهگی: عدم شرکت در «تظاهر بازی»، مانند مراقبت از عروسک  یا بازی با مجسمه ها
🔸تا ۶۰ ماهگی: عدم شرکت در بازی‌های نوبتی
🔸علاوه بر این، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است از ۳۶ ماهگی در بیان احساسات خود یا درک احساسات دیگران دچار مشکل شوند.

ببینید این رفتارهایی که گفتم به تنهایی نشانه ‌ی اوتیسم نیست. 
مجموعه‌ی این کلیشه‌ها و رفتارها ممکنه علائم کودک اوتیسم باشد. پس یک علائم نمی‌تواند ما را به اوتیسم برساند.