در بسیاری از جوامع، بهویژه جوامع شرقی و سنتی، زنانی که دربارهٔ میل جنسی، لذت، یا نیازهای جنسی خود صحبت میکنند، بهاشتباه "بیحیا"، "جری"، یا "غیراخلاقی" تلقی میشوند. این نگرش غلط باعث میشود که زنان حتی در زندگی زناشویی، سکوت کنند و خود را سرکوب نمایند.
بسیاری از دختران از کودکی یاد گرفتهاند که:
دربارهٔ بدنشان حرف نزنند
میل جنسی "زشت" یا "گناه" است
اگر دختری درباره سکس چیزی بداند، «بیتربیت» است
سکوت کردن نشانه «عفت» است
در نتیجه، وقتی بزرگ میشوند، حتی در زندگی مشترک، نمیتوانند خواستههای جنسی خود را بیان کنند.
بعضی زنان فکر میکنند اگر درباره سکس حرف بزنند، مردشان میگوید:
«از کجا این چیزها را یاد گرفتی؟»
«تا حالا با کسی بودی؟»
«تو دختر خوب نبودی!»
این ترس از قضاوت باعث سرکوب خواستهها و حتی دوری احساسی میشود.
زن و مرد اغلب هیچوقت یاد نگرفتهاند چطور محترمانه و راحت درباره مسائل جنسی صحبت کنند.
زنان نمیدانند چگونه بگویند: «این کار را دوست دارم» یا «اونطور راحت نیستم»
و مردان هم بلد نیستند بدون توهین یا بیاحترامی، به خواسته زن گوش بدهند.
حتی اگر زن میل جنسی داشته باشد، بهدلیل آموزشهای مذهبی یا فرهنگی اشتباه، ممکن است:
خودش را گناهکار بداند
از لذت بردن بترسد
بعد از رابطه احساس پشیمانی یا نفرت کند
تصور کند «زن خوب، لذت نمیبرد بلکه فقط تحمل میکند»
بعضی زنها فکر میکنند اگر خواستههای جنسیشان را بگویند، مرد:
ناراحت میشود
فکر میکند زن از او راضی نیست
احساس ضعف یا ناتوانی میکند
در نتیجه، زن سکوت میکند تا رابطه خراب نشود، ولی خودش از درون خالی میشود.
✅ آموزش جنسی سالم از نوجوانی
✅ ایجاد فضای امن برای گفتوگو بین زوجین
✅ درمان ترس و شرم از طریق رواندرمانی یا مشاوره
✅ حمایت عاطفی مرد از زن هنگام گفتوگو
✅ شناخت بدن و خواستههای خود بدون احساس گناه
✅ احترام به «حق لذت» برای زن، همانطور که برای مرد هست
سکوت زن در رابطه، نشانه نجابت نیست، نشانه ترس است.
زن باید یاد بگیرد که خواسته جنسی داشتن، بیشرمی نیست؛ قدرت است، آگاهی است، و حق انسانی اوست.