در دل اقیانوس آرام، هزاران کیلومتر دورتر از هر سرزمین مسکونی، جزیرهای کوچک و مرموز به نام ایستر (Easter Island) وجود دارد. این جزیرهی اسرارآمیز، با مجسمههای سنگی غولپیکرش که به آنها موآی (Moai) میگویند، سالهاست که ذهن دانشمندان، باستانشناسان و علاقهمندان به ناشناختهها را درگیر خود کرده است.
در سراسر جزیره، بیش از ۹۰۰ مجسمهی سنگی پراکندهاند. بعضی از آنها تا ۱۰ متر قد دارند و وزنشان به ۸۰ تُن میرسد. اما معما اینجاست:
چطور مردم بومی جزیره، بدون داشتن ابزار آهنی یا چرخ، این سنگهای غولآسا را تراشیده و جابهجا کردهاند؟
چگونه این مجسمهها از دل کوههای آتشفشانی بریده شدهاند و کیلومترها دورتر بر زمین ایستادهاند؟
چرا بیشتر آنها به داخل جزیره نگاه میکنند، نه به سمت اقیانوس؟
برخی نظریهپردازان معتقدند که این مجسمهها نتیجهی کمک موجودات فضایی یا تمدنهای فراموششدهی باستانی هستند. آنها میگویند فناوری پیشرفتهای که برای ساخت و حمل این مجسمهها لازم است، در اختیار مردم آن زمان نبوده و به همین دلیل رد پای نیروهایی ناشناخته در میان است.
باستانشناسان باور دارند که مردم بومی ایستر، با استفاده از الوار درختان، طناب و مهارتهای ویژهای که امروزه فراموش شدهاند، موفق به جابهجایی این مجسمهها شدهاند. اما هنوز هم هیچکس روش دقیق کار آنها را نمیداند.
جالبتر اینجاست که در حفاریهای جدید، مشخص شده که این مجسمهها فقط سر نیستند! بلکه اکثر آنها بدن کامل دارند که در زیر خاک پنهان ماندهاند.
زمانی ایستر سرسبز و پرجمعیت بود، اما منابع طبیعیاش بهمرور نابود شد. قطع درختان برای حمل مجسمهها، موجب از بین رفتن اکوسیستم و نابودی تمدن بومی جزیره شد. این اتفاق، امروز به عنوان هشداری برای بشر مدرن یاد میشود.
جزیره ایستر یکی از مرموزترین مکانهای روی زمین است. هنوز هم هیچکس بهطور کامل نمیداند که چرا و چگونه مجسمههای موآی ساخته شدهاند. این مکان، ترکیبی از تاریخ، هنر، افسانه و راز است که هویت واقعیاش را در دل سکوت اقیانوس پنهان کرده است.