در بسیاری از فرهنگها، میل جنسی بالا صفتی مردانه محسوب میشود و اگر زنی اشتیاق جنسی زیادی داشته باشد، معمولاً با برچسبهایی چون "بیحیا"، "هوسباز" یا حتی "بیمار" مواجه میشود.
اما این نگاه نادرست، نهتنها علمی نیست، بلکه ریشه در باورهای غلط اجتماعی دارد.
میل جنسی در زنان مانند مردان تحت تأثیر فاکتورهای مختلف جسمی، روانی و محیطی قرار دارد.
در برخی زنان، این میل ممکن است به طور طبیعی و سالم، بیشتر از حد متوسط باشد. چنین زنانی:
به رابطه جنسی علاقه نشان میدهند
خواستههای جنسیشان را واضح بیان میکنند
برای لذت بردن از رابطه، فعالانه تلاش میکنند
از بیان نیاز خود احساس شرم نمیکنند
هیچیک از این رفتارها نشانه بیماری یا بیاخلاقی نیست.
هورمونها: سطح بالای تستوسترون و استروژن در بدن باعث افزایش اشتیاق جنسی میشود.
ژنتیک: برخی زنان به طور طبیعی سیستم جنسی فعالتری دارند.
سلامت روانی: اعتماد به نفس، رضایت از زندگی و عدم اضطراب باعث تقویت میل جنسی میشود.
رابطه عاشقانه سالم: زنان در روابط پرمحبت، گرمتر و خواهانتر میشوند.
ورزش و تغذیه: تغذیه مناسب و ورزش منظم گردش خون را بهتر و میل جنسی را افزایش میدهد.
ساختار مردسالارانه: در جوامع سنتی، مرد باید کنترولکننده رابطه جنسی باشد؛ زن فقط "پاسخدهنده" نه "فعال".
ترس از قدرت زن: زن با میل جنسی بالا، زن قویتری است؛ چون بدن و خواستهاش را میشناسد.
کمسوادی جنسی: بسیاری فکر میکنند میل جنسی زن محدود است؛ در حالیکه میل زن، پیچیدهتر ولی عمیقتر از مرد است.
شرم دینی و فرهنگی: در برخی فرهنگها، زن خوب کسیست که ساکت و خجالتی باشد؛ حتی در بستر.
زنانی که میل جنسی بالایی دارند، اگر در یک رابطه سالم و آگاهانه باشند، میتوانند شریک عاطفی و جنسی بسیار رضایتبخشی باشند.
پنهانکردن، سرکوبکردن یا شرمندهکردن آنها، آسیبزننده و ناعادلانه است.
میل جنسی بالا در زنان نه تنها یک تابو نیست، بلکه بخشی طبیعی از بدن و روان آنهاست. باید آموزش جنسی در جامعه اصلاح شود تا زنان نیز بتوانند بدون ترس، خواستههای خود را بشناسند و بیان کنند.
یک جامعه سالم، جاییست که زن و مرد در رابطه، برابر، آگاه و محترم باشند.